وجود نبض در بدن نشانه چیست؟
نبض یا ضربان در دقیقه نشان دهنده انقباض ریتمیکی است که قلب برای توزیع خون در رگ ها انجام می دهد. تشخیص تعداد ضربان قلب در دقیقه (bpm) به معنای اندازه گیری ضربان قلب است.
در شرایط استراحت، نبض منظم است و به طور کلی بین 60 تا 100 ضربه در دقیقه را شامل می شود. هر گونه تغییر از این محدوده مرجع، اگر نظارت نشود یا به موقعیت های فیزیولوژیکی مرتبط نباشد، می تواند باعث مشکلات سلامتی شود و ممکن است نشان دهنده وجود یک بیماری زمینه ای باشد.
وجود نبض نشان دهنده چیست؟
به اصطلاح گفته می شود که ” نبض ” اطلاعاتی در مورد ضربان قلب (تعداد ضربان قلب در دقیقه) و ریتم آن ارائه می دهد. در عمل، اتساع گذرا یک شریان به دلیل تغییر فشار داخلی آن است. بنابراین، نبض به دلیل تغییر شکلی که دیوارههای شریانهای بزرگ در ارتباط با چرخه قلبی متحمل میشوند، نشاندهنده فعالیت قلبی است: تعداد ضربانها و کیفیت ضربانها با عملکرد کم و بیش کارآمد قلبی عروقی مطابقت دارد.
نبض قوی نشانه چیست؟
هنگامی که قلب به طور منظم نمی تپد، آریتمی ایجاد می شود. در این زمینه:
تاکی کاردی: بالای 100 ضربان در دقیقه در حالت استراحت یا بدون هیچ گونه استرس روانی تعریف می شود. تاکی کاردی می تواند بیان یک اختلال عملکردی یا اختلال در فعالیت الکتریکی قلب باشد.
در مقابل، در برادی کاردی، ضربان در دقیقه در حالت استراحت کمتر است و به عنوان ضربان قلب زیر 60 ضربان در دقیقه در حالت استراحت تعریف می شود. برادی کاردی میتواند فیزیولوژیکی یا پاتولوژیک باشد (مانند فشار خون داخل جمجمه، بلوک دهلیزی، اختلال عملکرد غدد سینوسی، کمکاری تیروئید و غیره).
البته لازم به ذکر است که ضربان قلب یا نبض زیر 60 ضربه در دقیقه یا بالای 100 ضربه در دقیقه لزوماً نشان دهنده یک مشکل پزشکی نیست. به عنوان مثال، این موضوع می تواند نتیجه مصرف یک دارو، مانند یک بتا بلوکر باشد.
علل افزایش نبض یا ضربان در دقیقه
افزایش نبض یا ضربان در دقیقه ممکن است منعکس کننده تغییرات در ضربان قلب (آریتمی) یا آسیب شناسی قلبی و متابولیک باشد. با این حال، افزایش نبض میتواند در غیاب فعالیت غیرعادی قلب نیز رخ دهد: برخی افراد در واقع تسریع نبض را به دلیل فعالیت بدنی، هیجان، سوء مصرف الکل، تنباکو، قهوه زیاد، بیماریهای تب دار یا اضطراب می دانند. همچنین استفاده از برخی داروها (مانند آدرنالین و افدرین) و مواد مخدر (مانند آمفتامین ها و کوکائین) می توانند همین اثر را ایجاد کند.
افزایش نبض: علل فیزیولوژیکی یا عملکردی
اگر احساس می کنید نبض یا ضربان شما در دقیقه نسبت به یک فرد سالم که بیماری قلبی ندارد افزایش یافته است، معمولاً جای نگرانی نیست. در واقع، این یک تظاهر خوش خیم است که خطرات سلامتی را به همراه ندارد، به خصوص اگر این دوره نادر باشد.
در این موارد، افزایش نبض به مشکلات قلبی ارتباطی ندارد، بلکه ممکن است به دلیل رویدادهای فیزیولوژیکی یا عملکردی باشد، مانند:
فعالیت فیزیکی بیش از حد: قلب را مجبور به افزایش فعالیت می کند و باعث افزایش نبض می شود. همین اثر توسط یک سبک زندگی بی تحرک نیز القا می شود که در آن شتاب نبض می تواند در نتیجه هر فعالیت کوچکی افزایش یابد.
استرس عاطفی شدید: فعالیت شدیدتر سیستم عصبی سمپاتیک باعث افزایش ضربان در دقیقه و تولید آدرنالین می شود که همچنین مسئول تسریع نبض است. تپش گذرا همچنین می تواند با احساسات قوی، ترس، خشم و اضطراب همراه باشد.
عادت سیگار کشیدن: فشار خون را افزایش می دهد و قلب را تندتر می کند و آن را مجبور می کند که سخت تر کار کند.
وعده های غذایی دارای مشکل هضم: درک افزایش نبض ممکن است به مصرف غذاهای “سنگین” بستگی داشته باشد که هضم آنها ساعت ها طول می کشد و به مقدار زیادی خون از دستگاه گوارش نیاز دارد. این بدان معنی است که قلب باید سخت تر کار کند و تعداد ضربان ها افزایش یابد. صحبت از عادات غذایی، حتی مصرف مقادیر زیاد نوشیدنی های الکلی یا حاوی کافئین (مانند مصرف بیش از 4 فنجان قهوه در روز) می تواند باعث تسریع ضربان در دقیقه شود.
گرمای بیش از حد: آب و هوای مرطوب و گرم باعث اتساع عروق، به عنوان واکنشی از افزایش دمای بدن، می شود. در عمل، بدن سعی می کند مقدار بیشتری از خون را به سمت سطح پوست منحرف کند تا گرما را از بین ببرد. در میان اثرات اتساع عروق، با این حال، کاهش فشار خون وجود دارد که سیستم عصبی سعی می کند از طریق افزایش ضربان در دقیقه آن را ثابت نگه دارد.
یائسگی: تغییرات هورمونی می تواند باعث اتساع عروق و افزایش ضربان قلب شود .
کاهش پتاسیم: نبض می تواند در نتیجه کمبود پتاسیم، یک ماده معدنی ضروری برای سلامت قلب، افزایش یابد.
افزایش نبض: علل پاتولوژیک
افزایش نبض ممکن است به دلایلی بستگی داشته باشد که مستقیماً با قلب مرتبط است مانند:
- فشار خون بالا؛
- آترواسکلروز؛
- بیماری عروق کرونر؛
- انفارکتوس میوکارد؛
- نارسایی قلبی؛
- بیماری قلبی مادرزادی؛
- اختلال در عملکرد دریچه قلب (بیماری دریچه ای)؛
- آریتمی های قلبی؛
- آسیب شناسی عضله قلب (کاردیومیوپاتی)؛
- بیماری های التهابی یا دژنراتیو قلب (از جمله عفونت ها و سرطان ها)؛
- پنوموپاتی های مزمن .
شرایط غیر قلبی که می توانند باعث تحریک یا تشدید نبض شوند عبارتند از:
- فئوکروموسیتوم (تومور نادر مدولای آدرنال که باعث افزایش متابولیسم می شود)؛
- اختلال عملکرد تیروئید (پرکاری تیروئید، تیروتوکسیکوز و غیره)؛
- کم خونی (به ویژه پس از فعالیت بدنی)؛
- حمله پانیک (اضطراب حاد)؛
- هیپوکلسمی؛
- هیپوگلیسمی.
در چه نقاطی از بدن نبض بهتر احساس می شود؟
“نبض” همچنین به عنوان معیار اندازهگیری فشار خون به صورت دستی با قرار دادن انگشت روی قسمتی از شریان تعریف میشود. معمولاً تشخیص نبض در ناحیه مچ دست انجام میشود. ساده ترین راه برای اندازه گیری ضربان قلب این است که به دنبال نبض در محدوده دو انگشت زیر انگشت شست خود باشید. هنگامی که نبض خود را شناسایی کردید، باید به ساعت نگاه کنید و شمارش تعداد آن را انجام دهید که در یک دقیقه چند نبض رخ می دهد. برای تسهیل عمل، می توانید نبض خود را به مدت 15 ثانیه بشمارید و سپس عدد حاصل را در چهار ضرب کنید: نتیجه با ضربان قلب شما مطابقت دارد.
وجود نبض نشانه حرکت خون در چیست کلاس چهارم
وجود نبض نشانه حرکت خون در سرخرگ ها است. در کنار دمای بدن، فشار خون و تعداد تنفس، اندازه گیری تعداد ضربان قلب در یک دقیقه یا نبض نیز یکی از پارامترهای حیاتی بدن است. این علائم بالینی، نشان دهنده عملکرد طبیعی یا تغییر یافته ارگانیسم هستند (از لحاظ عملی، آنها وضعیت عملکردهای ضروری یا مربوط به زندگی را بیان می کنند). ضربان قلب تعداد دفعاتی که چرخه قلب در یک دقیقه کامل می شود را نشان می دهد.
تعداد نبض
در شرایط عادی، در یک دقیقه، چرخه قلبی حدود 70 بار کامل می شود، بنابراین 70 ضربان قلب ثبت می شود. در ورزشکارانی که به طور منظم تمرین می کنند، میانگین ضربان قلب در حالت استراحت حدود 50 ضربه در دقیقه است.
بیشتر انجمن های پزشکی، از جمله انجمن قلب آمریکا، تعداد نبض نرمال یا ضربان در دقیقه را بین 60 تا 100 ضربان در دقیقه در حالت استراحت، یعنی پس از حداقل 10 دقیقه نشستن و یا استراحت، به طور معمول ذکر می کنند.
تعداد نبض یا ضربان در دقیقه بر اساس نیازهای فیزیکی بدن، از جمله نیاز به دریافت اکسیژن و دفع دی اکسید کربن، می تواند متفاوت باشد. شرایطی که می تواند باعث تغییر در تعداد معمول نبض شود شامل ورزش، خواب، اضطراب، استرس، بیماری و برخی درمان های دارویی است.
در طول خواب، کمتر بودن تعداد نبض یا ضربان در دقیقه با فرکانسهای حدود 40 تا 50 ضربه در دقیقه، طبیعی است. همچنین همانطور که گفتیم تعداد ضربان کمتر از حد معمول در دقیقه برای افرادی که زیاد ورزش می کنند یا ورزشکار هستند نیز رایج می باشد. در حقیقت افراد فعال اغلب ضربان قلب در حالت استراحت کمتری دارند (تا 40)، زیرا عضله قلب آنها در وضعیت بهتری قرار دارد و برای حفظ ضربان ثابت نیازی به کار پایدار ندارند. مقدار کم یا متوسط فعالیت بدنی معمولاً نبض استراحت را تغییر زیادی نمی دهد.
ضربان نبض مربوط به کدام رگ است و چه رابطه ای با تعداد ضربان قلب دارد؟
نبض همان موجی است که به طور گریز از مرکز از قلب به عنوان مبدا سرخرگ های بدن آغاز و به سرخرگ های کوچک و محیطی منتقل می شود. به عبارتی ضربان قلب به صورت نبض در سرخرگ ها نمود پیدا کرده و در گوش کردن به صدای قلب می توان همزمانی نسبی آن با نبض را احساس کرد.
نبض در چه رگ هایی قابل تشخیص است؟
نبض در تمامی سرخرگ های بدن قابل تشخیص است. با این حال احساس نبض یا ضربان قلب در دقیقه در رگ هایی که نزدیک سطح پوست هستند راحت تر انجام می شود. به عنوان مثال در رگ هایی چون سرخرگ شعاعی مچ دست، سرخ رنگ کناری فک، سرخرگ کاروتید کناری گردن و … می توان به راحتی نبض را تشخیص داده و شمارش کرد.
نظرات کاربران