واکسن پرونار ۱۳: جلوگیری از عفونت باکتری‌های پنوموکوک
واکسن پرونار ۱۳ یا پنوموکوکوسکال ۷-والنت کانژوگیت، برای پیشگیری از عفونت‌هایی که به واسطه باکتری‌های پنوموکوک ایجاد می‌شوند، استفاده می‌شود. این واکسن شامل هفت نوع مختلف باکتری پنوموکوک است.
بیماری پنوموکوک: عفونت جدی ناشی از باکتری‌های پنوموکوک
بیماری پنوموکوک یک عفونت جدی است که توسط باکتری‌های پنوموکوک ایجاد می‌شود. این باکتری‌ها می‌توانند سینوس‌ها و گوش داخلی را آلوده کنند. علاوه بر این، می‌توانند ریه‌ها، خون و مغز را نیز آلوده کنند و این شرایط ممکن است برای فرد مبتلا به آنها به شدت خطرناک باشد.
مکانیسم عمل واکسن پرونار ۱۳ بر اساس دریافت یک دوز کوچک از باکتری یا پروتئین‌های باکتری‌ها توسط بدن است، که توسط واکسن به فرزند شما تزریق می‌شود. این عمل باعث تقویت سیستم ایمنی بدن در مقابل این بیماری می‌شود.
واکسن پرونار ۱۳: پیشگیری از عفونت فعال باکتری پنوموکوک
این واکسن قادر به درمان عفونت فعالی که قبلاً در بدن ایجاد شده است، نمی‌باشد. اما ابتلای به بیماری‌هایی مانند پنومونی و مننژیت ناشی از باکتری پنوموکوک، در مقایسه با دریافت واکسن پرونار ۱۳، برای سلامت کودک بسیار خطرناکتر است. با این حال، همانند هر داروی دیگری، واکسن پرونار ۱۳ ممکن است عوارض جانبی داشته باشد.
با این حال، خطر عوارض جانبی جدی ناشی از دریافت واکسن پرونار ۱۳ بسیار کم است. این واکسن، مانند سایر واکسن‌ها، ممکن است در هر فردی از ابتلای به بیماری جلوگیری نکند و یعنی تأثیر ۱۰۰ درصدی را ندارد.
همچنین، واکسن پرونار ۱۳ برای استفاده در کودکان با سنین ۶ هفته تا ۱۰ سال مناسب است.
واکسن پرونار ۱۳: پیشگیری از بیماری‌های پنوموکوکی
واکسن پرونار ۱۳ به پیشگیری از بیماری‌های پنوموکوکی کمک می‌کند و شامل یکی از شایع‌ترین سروتایپ‌های باکتری پنوموکوک است که عفونت‌های پنوموکوکی را ایجاد می‌کند. این واکسن در سال ۲۰۱۰ معرفی شد و در سال ۲۰۱۱ توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای استفاده در بالغین تأیید شد.
واکسن پرونار ۱۳ دارای ۱۳ سروتایپ است که بیشترین توان مقاومت باکتریایی و بروز عفونت را نشان داده‌اند. این سروتایپ‌ها شامل ۱، ۳، ۴، ۵، ۶A، ۷F، ۹B، ۱۴، ۱۸C، ۱۹A، ۱۹F، ۲۳F و ۶B هستند. یکی از تفاوت‌های مهم واکسن پرونار ۱۳ نسبت به سایر واکسن‌های پنوموکوکی، توانایی ایجاد مصونیت طولانی مدت است که از طریق تکنولوژی کونژوگیشن به دست آمده است.
واکسن پرونار ۱۳: ایمنی طولانی مدت در برابر باکتری پنوموکوک
به زبان ساده، این فرآیند باعث ارتقای چشمگیر ایمنی واکسن می‌شود و امکان استفاده از سطوح بالاتر ایمنی سلولی بدن در مقابل باکتری پنوموکوک را فراهم می‌کند.
واکسن پرونار ۱۳ با جلوگیری از تجمع باکتری در حلق افراد، جلوی انتقال باکتری بین افراد را می‌گیرد.
سروتایپ: زیرگروه‌های باکتری
واکسن پرونار ۱۳ برای افراد بالای دو سال به صورت یک دوز تزریقی است و ایمنی طولانی مدت را ایجاد می‌کند، به طوری که تا انتهای عمر نیازی به تکرار واکسیناسیون نیست.
باکتری‌های پنوموکوکی:
این باکتری‌ها می‌توانند سینوس‌ها و گوش داخلی را آلوده کنند و همچنین می‌توانند ریه‌ها، خون و مغز را آلوده کنند که ممکن است به شرایط کشنده منجر شوند.
واکسن پرونار ۱۳ باعث تحریک بدن برای تولید عوامل محافظتی در برابر بیماری می‌شود. عفونت پنوموکوک می‌تواند منجر به مشکلات جدی مانند ذات الریه (تاثیرگذاری بر ریه‌ها)، مننژیت (تاثیرگذاری بر مغز) و باکتریمی (یک عفونت شدید در خون) شود. پنوموکوک همچنین یکی از عوامل مهم در عفونت‌های گوش در کودکان است.
در نوزادان و کودکان خردسال، برنامه‌ی ایمن‌سازی شامل ۱ تا ۴ دوز از واکسن است که تعداد دوز اول بستگی به سن در زمان تزریق دارد. واکسن پرونار ۱۳ می‌تواند همزمان با سایر واکسیناسیون‌ها تزریق شود.
پنوموکوک: آشنایی با بیماری سینه پهلو
سینه پهلو یا پلومونی، که به زبان عربی ذات الریه نیز معروف است، یک نوع عفونت در قسمت اسفنجی ریه است. این بیماری معمولاً پس از یک عفونت ویروسی، به ویژه پس از آنفلوآنزا، آغاز می‌شود.
عامل اصلی این بیماری معمولاً عفونت ویروسی یا باکتریایی است، اما گاهی نیز می‌تواند ناشی از سایر میکروارگانیسم‌ها، برخی داروها و شرایط دیگر مانند بیماری‌های خودایمنی رخ دهد.
سینه پهلو می‌تواند در هر زمانی رخ دهد، اما در کودکان و سالمندان رایج‌تر است. این امر به دلیل آن است که آنها مستعد به ابتلا به بیماری‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی هستند و به دلیل حضور طولانی در بیمارستان یا مراکز درمانی، شیوع این بیماری در آنان بیشتر است.
سینه پهلو در کودکان: شیوع و درمان
سینه پهلو یا پلومونی به صورت اکتسابی از جامعه در کودکان رایج است، زیرا آنها به مدارس یا دیگر مکان‌های اجتماعی می‌روند. همواره توصیه می‌شود که در صورت بروز این بیماری، به پزشک مراجعه کنید، اگرچه در بعضی موارد می‌توان آن را در خانه نیز درمان کرد.
بیماری سینه پهلو در مدت دو تا سه هفته قابل درمان در خانه است. با این حال، افرادی که از بیماری‌های مزمن مانند دیابت، آسم و بیماری‌های قلبی رنج می‌برند، باید پس از مشاهده اولین نشانه‌های سینه پهلو، به طور فوری با پزشک خود مشورت کنند.
پنومونی یک نوع عفونت در یک یا هر دو ریه است. این بیماری ممکن است ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها باشد. پنومونی باکتریایی شیوع بیشتری در بزرگسالان دارد.
ذات الریه باعث التهاب در کیسه‌های هوایی ریه‌ها می‌شود که به آن آلوئول‌ها می‌گویند. آلوئول‌ها با مایع یا ترشحات پر می‌شوند و تنفس دشوار می‌شود.
علائم ذات الریه: شدت و تنوع علائم
علائم ذات الریه می‌تواند از خفیف تا شدید و تهدید کننده زندگی متغیر باشد.
برخی از علائم شایع ذات الریه عبارتند از:
- سرفه: ممکن است همراه با تولید خلط (مخاط) باشد.
- تب، تعریق و لرز: علائم تب، تعریق شدید و لرز بدن می‌توانند حاکی از وجود ذات الریه باشند.
- درد قفسه سینه: درد در منطقه قفسه سینه ممکن است به علت ذات الریه وجود داشته باشد.
سایر علائم ممکن است بسته به علت و شدت عفونت، سن و وضعیت عمومی فرد متفاوت باشند. به عبارت دیگر، هر فرد ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کند.
علت بیماری ذات الریه: نوع عفونت و تأثیر بر اساس سن
بیماری پنومونی ویروسی ممکن است با علائمی شبیه به آنفولانزا، مانند خس خس سینه، آغاز شود. تب با شدت بالا ممکن است پس از ۱۲-۳۶ ساعت ظاهر شود.
بیماری ذات الریه باکتریایی می‌تواند باعث ایجاد تب تا ۱۰۵ درجه فارنهایت به همراه تعریق شدید شود.
علائم بیماری بر اساس سن:
- کودکان زیر ۵ سال ممکن است تنفس سریعتری داشته باشند.
- نوزادان ممکن است استفراغ کنند، انرژی کمتری داشته باشند و مشکلاتی در نوشیدن یا خوردن داشته باشند.
- افراد مسن ممکن است دمای بدنی کمتر از حد طبیعی داشته باشند.
انواع و علل بیماری ذات الریه
بیماری ذات الریه، بسته به علت عفونت، محل انتقال عفونت و روش ابتلا به عفونت،
به طور عمده به انواع زیر تقسیم می‌شود:
- پنومونی باکتریایی:
پنومونی باکتریایی، که شایع‌ترین علت آن استرپتوکوک پنومونیه است، به ارگانیسم‌های دیگر نیز مانند کلامیدوفیلا و لژیونلا پنوموفیلا نسبت داده می‌شود. - پنومونی ویروسی:
عفونت ویروسی می‌تواند نیز منجر به بروز پنومونی شود. ویروس‌هایی نظیر ویروس آنفلوآنزا و ریوی‌سینسیال (RSV) می‌توانند عامل این نوع پنومونی باشند. - پنومونی قارچی:
عفونت قارچی نیز می‌تواند باعث پنومونی شود. قارچ‌هایی مانند کاندیدا و آسپرژیلوس علل احتمالی برای پنومونی قارچی هستند. - پنومونی آتیپیک:
در برخی موارد، پنومونی ممکن است به علت عفونت با عامل‌های آتیپیک مانند میکوپلاسما و کلامیدیا رخ دهد.
تشخیص و درمان هر نوع پنومونی بستگی به نوع و علت آن دارد و باید توسط پزشک تشخیص داده و درمان شود.
ذات الریه ویروسی
عموماً ویروس‌های تنفسی مسئول بسیاری از موارد ذات الریه هستند، به ویژه در کودکان کوچک و افراد مسن. ذات الریه ویروسی به طور عمومی جدی نیست و معمولاً به مدت کوتاه‌تری نسبت به پنومونی باکتریایی برای آن ایستادگی دارد.
پنومونی میکوپلاسما
مایکوپلاسما یک ارگانیسم نه ویروسی و نه باکتری است، با این حال دارای ویژگی‌های مشترک با هر دو است. عفونت مایکوپلاسما به طور کلی منجر به موارد خفیف ذات الریه می‌شود، به خصوص در کودکان بزرگتر و بزرگسالان.
پنومونی قارچی
قارچ‌های موجود در خاک می‌توانند به عنوان عامل ایجاد ذات الریه در افرادی عمل کنند که مقادیر زیادی از این ارگانیسم‌ها را تنفس می‌کنند. علاوه بر این، در افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن یا دارای ضعف سیستم ایمنی، این قارچ‌ها می‌توانند باعث بروز ذات الریه شوند.
فواید واکسن پرونار ۱۳ چیست؟
واکسن پرونار ۱۳ از طریق ارائه یک دوز کوچک از باکتری یا پروتئین های مربوط به باکتری‌ها به بدن، توسط فرزند شما، عمل می‌کند و در ایجاد ایمنی برای مقابله با بیماری کمک می‌کند. با این حال، واکسن پرونار ۱۳ قادر به درمان عفونت فعالی که قبلاً در بدن به وجود آمده است، نمی‌باشد.
اگر کودک شما به بیماری‌های ناشی از پنوموکوک مانند پنومونی یا مننژیت مبتلا شود، دریافت واکسن پرونار ۱۳ برای سلامت او بسیار خطرناکتر است. با این حال، همانند هر داروی دیگری، ممکن است واکسن پرونار ۱۳ عوارض جانبی ایجاد کند.
از طرف دیگر، خطر عوارض جانبی جدی ناشی از دریافت واکسن پرونار ۱۳ بسیار کم است. همچنین، واکسن پرونار ۱۳، مانند هر واکسن دیگری، نمی‌تواند در همه افراد به طور کامل از ابتلای به بیماری جلوگیری کند. این واکسن برای استفاده در کودکان با سن ۶ هفتگی تا ۱۰ سالگی مناسب است.
روش تزریق واکسن پرونار ۱۳ به شرح زیر است:
1-برای کودکانی که سن آنها ۲ ماه است:
- اولین دوز واکسن پرونار ۱۳ در این مرحله تزریق می‌شود.
2- برای کودکانی که سن آنها بیشتر از ۲ ماه است:
- اولین دوز واکسن پرونار ۱۳ می‌تواند در هر زمانی بین ۷ ماهگی تا ۹ سالگی تزریق شود.
در این حالت، نیازی به دوز تقویت کننده نیست.
3- برای تقویت و یادآوری:
- دوزهای تقویت کننده و یادآور واکسن پرونار ۱۳ به ترتیب در سنین ۴ ماه، ۶ ماه و ۱۲ تا ۱۵ ماهگی تزریق می‌شود.
در صورتی که کودک در تزریق اولیه سن ۱۲ تا ۲۳ ماهگی داشته باشد، یک دوز یادآور نیز تزریق می‌شود.
4- برای کودکان بالای ۲ سال یا با سن بیشتر:
- در صورتی که کودک در زمان اولین تزریق واکسن پرونار ۱۳ سن ۲ سال یا بیشتر دارد، ممکن است تنها به یک تزریق بدون دوز تقویت کننده نیاز باشد.
مهم است که برای تعیین برنامه واکسیناسیون مناسب برای کودک خود، با یک پزشک یا متخصص بهداشت صحبت کنید.
چه بیماری‌هایی را واکسن پرونار ۱۳ می‌تواند جلوگیری کند؟
واکسن پرونار ۱۳ می‌تواند در جلوگیری از بیماری‌های ناشی از باکتری پنوموکوک (Pneumococcus) موثر باشد. این واکسن می‌تواند در پیشگیری از انواع عفونت‌های ذات الریه که توسط پنوموکوک ایجاد می‌شوند، کمک کند. برخی از بیماری‌هایی که واکسن پرونار ۱۳ می‌تواند جلوگیری کند عبارتند از:
- پنومونی (عفونت ریه): واکسن پرونار ۱۳ می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به پنومونی و کمک به جلوگیری از عفونت و التهاب ریه در افراد مبتلا به پنوموکوک مفید باشد.
- مننژیت (عفونت و التهاب غشاء مغزی): این واکسن نیز می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به مننژیت باکتریایی کمک کند، که عفونت غشاء مغزی را در بدن ایجاد می‌کند.
- عفونت گوش میانی: واکسن پرونار ۱۳ می‌تواند در پیشگیری از عفونت‌های گوش میانی ناشی از پنوموکوک مؤثر باشد.
- سایر عفونت‌های از جمله سینوزیت (عفونت سینوس‌ها)، برونشیت (عفونت برونش‌ها) و عفونت خون (باکتریمی) نیز در برخی موارد قابل جلوگیری است.
مهم است بدانید که واکسن پرونار ۱۳ توانایی جلوگیری از این بیماری‌ها را بهبود می‌بخشد، اما نمی‌تواند به طور کامل از ابتلای به همه این بیماری‌ها جلوگیری کند. همچنین، برای اطمینان از واکسیناسیون مناسب، مراجعه به پزشک و رعایت برنامه واکسیناسیون مورد توصیه است.
نظرات کاربران