علائم و علاج آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید که عموما به عنوان روماتیسم التهابی شناخته می شود و معمولا در بزرگسالان بین 30 تا 50 سال دیده می شود، یکی از بیماری های التهابی مزمن مهم است که مستقیما بر کیفیت زندگی افراد تاثیرگذار است. اگرچه مشخص شده است که با عوامل زیادی مانند سیگار کشیدن، استرس، عفونت، تغییرات هورمونی و جنسیت مرتبط است، اما عوامل ژنتیکی تا حد زیادی مسئول ظهور این بیماری هستند. تشخیص زودهنگام مستقیماً بر روند درمان و پاسخ بیمار به درمان تأثیر می گذارد. بنابراین، داشتن اطلاعات دقیق در مورد آرتریت روماتوئید و توانایی تشخیص علائم و نشانه های بیماری در مراحل اولیه بسیار مهم است. شما می‌توانید اطلاعات دقیق در مورد علائم و درمان قطعی آرتریت روماتوئید رادر ادامه مقاله ما بیابید.

آرتریت روماتوئید چیست و چرا اتفاق می افتد؟

روماتیسم مفصلی که به عنوان روماتیسم التهابی نیز شناخته می‌شود، یک بیماری التهابی مزمن بافت کلاژن است که معمولاً در مفاصل کوچک دست، مچ دست، پا و مچ پا، ساختارهای مفصلی زانو و آرنج و کمتر در نواحی مفصلی رخ می‌دهد. شانه و لگن اگرچه علائم و نشانه های مهم مرتبط با این بیماری در مفاصل دیده می شود، سایر قسمت های بدن نیز از نظر التهاب در معرض خطر در نظر گرفته می شوند.

تصویر آرتریت روماتوئید با التهاب کیسه های مایع سینوویال در ساختارهای مفصلی بدن و تخریب بافت در این نواحی رخ می دهد و ویژگی های پیشرونده ای را در نتیجه تعاملات پیچیده بین این گروه های سلولی نشان می دهد. این بیماری با توجه به شدت شکایات به چهار روش مختلف مرحله بندی می شود:

مرحله 1: التهاب مایع سینوویال در مفاصل هنوز در مرحله اولیه است و محدودیتی در فعالیت های حیاتی فرد وجود ندارد.

مرحله 2: با افزایش التهاب سینوویال، درد و محدودیت حرکتی در نواحی مفصلی مربوطه ایجاد می‌شود، اما شکایات آنقدر شدید نیستند که از فعالیت‌های حیاتی فرد جلوگیری کنند.

مرحله 3: بافت ملتهب در مفاصل افزایش می یابد و در این مرحله بیماران در انجام فعالیت های روزمره زندگی و وظایف مربوط به کار خود با مشکل مواجه می شوند و وابستگی نسبی ایجاد می شود.

مرحله 4: در این مرحله محدودیت مفصلی به شدیدترین حالت خود می رسد و فرد قادر به انجام حتی فعالیت های روزمره زندگی به تنهایی نیست و وابستگی کامل مشاهده می شود.

از آنجایی که آرتریت روماتوئید یک بیماری پیشرونده است، انتقال بین مراحل می تواند بسیار سریع رخ دهد. افراد در تمام گروه های سنی در معرض خطر در نظر گرفته می شوند زیرا علت واقعی بیماری دقیقا مشخص نیست. با این حال، می توان در مورد برخی از عوامل خطر مانند ژنتیک، سن، عفونت، عملکرد سیستم ایمنی، سیگار کشیدن و سابقه خانوادگی صحبت کرد که به عنوان مستعد ابتلا به آرتریت روماتوئید شناخته شده است. همچنین آرتریت روماتوئید عصبی با ریشه استرس و اضطراب به شدت شایع است. بر این اساس، آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی با علت ناشناخته در نظر گرفته می شود. مانند سایر بیماری های خودایمنی، آرتریت روماتوئید می تواند در افراد مستعد ژنتیکی در نتیجه عوامل محیطی رخ دهد. زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی به طور غیرعادی کار می‌کند و بدن واکنشی را در برابر گروه‌های بافت سالمی که در واقع متعلق به خودش هستند شروع می‌کند و باعث تخریب این بافت‌ها می‌شود. پس از یک سری واکنش که در ابتدا توسط سیستم ایمنی آغاز شد، مفاصل و سایر بافت های کلاژن آسیب می بینند.

علائم آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید یک بیماری شروع موذی است. به همین دلیل، معمولاً اولین علائم بیماری هفته ها یا حتی ماه ها پس از شروع بیماری ظاهر می شود.

اولین علائمی که در فرد مشاهده می شود تورم، سفتی در نواحی مفصلی و درد ناشی از آن است. مفاصل دست، مچ دست، پا و مچ پا و همچنین نواحی مفصلی زانو و آرنج اغلب تحت تاثیر قرار می گیرند.

همچنین خستگی عمومی بدن، درد عضلانی گسترده، تب خفیف و کاهش وزن غیر طبیعی در اوایل دوره قابل مشاهده است. تورم از جمله علائم پوستی آرتریت روماتوئید نیز محسوب میشود.

گرما، تورم و درد ممکن است در بافت های همبند و عضلانی اطراف نواحی مفصلی رخ دهد.

این بیماری اغلب درگیری دو طرفه در گروه های کوچک مفصلی مانند مفاصل دست و پا را نشان می دهد. به همین دلیل دیده می شود که مهارت های دست در افراد مبتلا به ناحیه دست آسیب دیده به سرعت ضعیف می شود و درد پا در افراد مبتلا به ناحیه پای درگیر حتی با چند قدم راه رفتن نیز تجربه می شود.

با پیشرفت بیماری، علاوه بر گروه های کوچک مفصلی، ساختارهای مفصلی در نواحی مانند زانو، آرنج، باسن و شانه ها نیز تحت تاثیر قرار می گیرند و ممکن است شکایاتی مانند محدودیت حرکت، درد و تورم در ناحیه آسیب دیده ایجاد شود.

سفتی عضلانی که به عنوان سفتی صبحگاهی نیز تعریف می شود، یکی از یافته های مهم مرتبط با آرتریت روماتوئید است. هنگامی که فرد برای اولین بار از خواب بیدار می شود یا برای مدت طولانی بی حرکت می ماند، سفتی در مفاصل بیش از 1 ساعت رخ می دهد. همچنین گفته می‌شود که علائم آرتریت روماتوئید در زنان بیشتر از مردان نمایان می شود.

آیا آرتریت روماتوئید خطرناک است؟

تورمی که در مچ دست ایجاد می‌شود پس از مدتی به اعصاب عبوری از این ناحیه فشار می‌آورد و در نتیجه سندرم تونل کارپال که با بی‌حسی و از دست دادن حس در دست مشخص می‌شود، دیده می‌شود.

در مراحل بعدی بیماری، بدشکلی های جدی به ویژه در انگشتان دست و پا و ساختارهای مفصل ریشه در این نواحی رخ می‍‌‌دهد و عکس آرتریت روماتوئید به وضوح در بدن بیمار به چشم می خورد.

در موارد آرتریت که ناحیه زانو را درگیر می کند، ممکن است کیست پر از مایع مفصلی (کیست بیکر) در فضای پشت زانو ظاهر شود.

در مراحل بعدی بیماری شدید، التهاب مفاصل به التهاب گسترده بدن تبدیل می شود و در نتیجه ممکن است عفونت التهابی در بافت های اطراف اندام های حیاتی مانند قلب و ریه ها رخ دهد. این وضعیت یکی از مهم ترین عوارض مرتبط با آرتریت روماتوئید در نظر گرفته می شود.

زمانی که طول مدت بیماری بیش از 10 سال باشد، خطر التهاب در دیواره عروق وجود دارد. این وضعیت باعث اختلالات جدی گردش خون به ویژه قانقاریا در نوک انگشتان و زخم در قسمت پایین بدن می شود.

آرتریت روماتوئید چگونه تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایش تشخیصی وجود ندارد که تشخیص قطعی آرتریت روماتوئید را ممکن کند. بنابراین، تشخیص بیماری بر اساس برخی داده های مهم که اغلب با هم دیده می شوند، انجام می شود. یافته های مهمی که نشان دهنده وجود آرتریت روماتوئید در فرد است به شرح زیر است:

سفتی و سفتی در نواحی خاص مفصل که در صبح رخ می دهد و حداقل 1 ساعت طول می کشد
حساسیت و تورم بافت نرم در 3 یا چند مفصل
التهاب مفاصل در مچ دست، انگشتان دست و تنه دست
التهاب متقارن که هر دو دست یا هر دو پا را به طور همزمان درگیر می کند
ندول ها و توده های روماتوئید بدون درد، بدون درد در زیر پوست
آنتی بادی مثبت به نام فاکتور روماتوئید (RF)
داده های رادیولوژیکی معمولی که آرتریت روماتوئید را نشان می دهد.
وجود حداقل 4 مورد از این یافته ها به طور همزمان و ادامه شکایات بیمار حداقل به مدت 6 هفته بدون وقفه برای تشخیص آرتریت روماتوئید کافی است.

روش های درمان ارتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری قطعی قابل درمان نیست، یک بیماری مزمن مادام العمر است. با این حال، می توان با مداخلات درمانی موثر در زمان مناسب، شکایات بیماری را کنترل کرد و با گزینه های دارویی فعلی و استراتژی های درمانی پیشرفته به بهبودی کامل رسید.

انواع دارویی که برای درمان ترجیح داده می شوند به 3 شکل مختلف هستند: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (غیر کورتیزونی) (NSAIDs) که به عنوان مسکن ها نیز شناخته می شوند، داروهای گروه کورتیزون / کورتیکواستروئید و داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری. در حالی که NSAID ها و کورتیکواستروئیدها برای درمان علائم ترجیح داده می شوند، انواع داروهای ضد روماتیسمی معروف به DMARDs و سایر عوامل بیولوژیکی به طور مستقیم برای درمان بیماری استفاده می شوند. علاوه بر این گزینه ها، می توان گفت که فیزیوتراپی یکی از موثرترین روش های درمانی است. هنگام تعیین اینکه کدام دارو برای درمان بیماری مناسب است، بسیاری از عوامل شخصی مانند سن بیمار، وضعیت سلامت عمومی، وجود یک بیماری همراه، شدت علائم مرتبط با آرتریت روماتوئید، و سیر کلی بیماری وجود دارد، مورد توجه قرار می گیرند.

درمان خانگی ارتریت روماتوئید

تنظیم تغذیه اولین و مهمترین شرط برای درمان موفقیت آمیز آرتریت روماتوئید است. متأسفانه هنگامی که یک بیمار روماتیسمی با پزشک مشورت می کند، پزشک به جای بررسی عوامل محرک در رژیم غذایی بیمار، فوراً دارو تجویز می کند. بسیاری از بیماران روماتیسمی بدون اینکه هیچ وقت از عوارض این داروها مطلع شوند، «درمانی» را آغاز می کنند که نه تغییری در روند بیماری آنها ایجاد می کند و نه حتی در طولانی مدت علائم را کاهش می دهد.

پزشکان به آنچه بیمارانشان می خورند اهمیتی نمی دهند و همچنین می گویند “هرچه می خورید بخور”. به دلایلی، پزشکی شیمیایی نمی‌خواهد این واقعیت را ببیند که تغذیه ارتباط نزدیکی با همه مشکلات سلامتی، از بیماری‌های سیستم ایمنی گرفته تا سرطان دارد. با این حال، یک بیمار روماتیسمی قطعا باید از گلوتن، گندم و مخمر فوری دوری کند. حساسیت به گلوتن و مخمر فوری را نباید با آلرژی غذایی اشتباه گرفت. اگر به غذایی حساسیت دارید، درک آن سخت نیست. زیرا به محض خوردن آن، بدن شما به شدت واکنش نشان می دهد.

با این حال، حساسیت که در پزشکی آن را « عدم تحمل » می‌نامیم، وضعیتی است که مخفیانه پیش می‌رود و به مرور زمان آسیب‌های جدی به بدن وارد می‌کند. هنگامی که به گلوتن و مخمر فوری حساس هستید، به روماتیسم و ​​دیابت مبتلا خواهید شد. همچنین کنترل آلرژی غذایی آسان است. اگر به گوجه فرنگی حساسیت دارید، گوجه فرنگی نمی خورید. اما گلوتن و مخمر فوری در بسیاری از غذاها و در مکان‌های غیرمنتظره‌ای ظاهر می‌شوند که دوری از آنها به نظم و انضباط جدی نیاز دارد.

یکی از مهم ترین علل ارتریت روماتوئید کاهش میزان کلاژن مصرفی با غذا است. کلاژن ماده اصلی بافت همبند است. بدون کلاژن، بدن انسان سالم، بانشاط و با نشاط و زنده ماندن ممکن نیست. اما متأسفانه ما دیگر نمی توانیم از این ماده مهم مورد نیاز خود به اندازه کافی استفاده کنیم. زیرا ما کمتر غذاهای حاوی کلاژن مصرف می کنیم. بیایید نگاهی به غذاهای غنی از کلاژن بیندازیم. ماهی قزل آلا، آب استخوان، گوشت با استخوان غنی ترین منابع هستند. در گذشته غذاها را همیشه با گوشت و استخوان درست می کردند. حالا دیگر گوشتی با استخوان باقی نمانده است. همه گوشت چرخ کرده یا گوساله می گیرند. دیگر هیچ کس سوپ تراتر نمی نوشد.

پس این نکات را حتما به عنوان درمان های خانگی ارتریت روماتوئید در نظر داشته باشید.